پنومونی در سگ ها

پنومونی در سگ ها

پنومونی در سگ ها

 

 

برای خرید انواع نژاد سگ و گربه اصل و شجره دار و… با مگی پت تماس بگیرید

 

ذات الریه می تواند ریه های سگ شما را تحت تاثیر قرار دهد و تنفس را دشوار کند و در صورت عدم درمان حتی می تواند به یک وضعیت تهدید کننده زندگی برای حیوان خانگی شما تبدیل شود.

درک چگونگی کاهش خطر ابتلا به ذات الریه در سگ و توانایی تشخیص علائم این بیماری می تواند به شما کمک کند تا برای مراقبت از حیوان خانگی خود آماده شوید.

 

 

ذات الریه چیست؟

 

پنومونی یک بیماری است که ریه ها را درگیر می کند.

التهاب داخل قسمت‌های میکروسکوپی ریه‌ها به نام کیسه‌های هوایی باعث تورم، چرک و مایع می‌شود که نفس کشیدن را برای سگ دشوار می‌کند.

ریه‌ها معمولاً با مایع یا چرک پر نمی‌شوند، بنابراین وقتی پر می‌شوند، فضای کمتری برای هوا برای پر کردن این ساختارهای بالون مانند در قفسه سینه وجود دارد.

 

 

علائم پنومونی در سگ ها

 

علائم ذات الریه در سگ ها اغلب مانند افراد است. اگر سگ از نظر پزشکی مورد ارزیابی و درمان قرار نگیرد، علائم بدتر شده و خود به خود برطرف نمی شوند.

 

علائم

 

مخاط تغییر رنگ یا خونی از بینی یا پس از سرفه

تب

دشواری در تنفس

تغییر رنگ در غشاهای مخاطی

از دست دادن اشتها

بی حالی/خستگی

بلغم بد رنگ یا خونی

این ترشحات مخاطی معمولاً سبز، زرد یا حتی خونی است (در صورت وجود عفونت). عفونت‌ها در ذات‌الریه بسیار شایع هستند.

بعد از سرفه‌های تولیدی می‌توان مخاط رنگی را از بینی مشاهده کرد.

 

 

تب

 

دمای بدن مقعدی بیش از 101 تا 102.5 درجه فارنهایت طبیعی نشان دهنده تب است که معمولاً در سگ مبتلا به ذات الریه به دلیل عفونت ثانویه در داخل ریه ها نیز دیده می شود.

 

 

دشواری در تنفس

 

هر زمان که دستگاه تنفسی تحتانی آسیب ببیند، ممکن است تنفس مشکل داشته باشد.

این به راحتی با تنفس های کوتاه و کم عمق که می تواند به تهویه هوا و سرفه عمیق در قفسه سینه تبدیل شود که ممکن است مخاط تولید کند، تشخیص داده می شود.

 

 

رنگ پرده های مخاطی

 

اگر سگ شما از ذات الریه رنج می برد، ممکن است غشاهای مخاطی سگ شما تغییر رنگ داده و سایه ای آبی، خاکستری یا بنفش به خود بگیرد.

غشاهای مخاطی حیوان خانگی خود را که می‌تواند شامل لثه‌ها، اندام تناسلی، مجرای بینی و اطراف داخل چشم‌ها باشد، بررسی کنید تا ببینید آیا رنگ‌هایی وجود دارد یا خیر. تغییر رنگ زمانی رخ می دهد که اکسیژن کافی در سیستم سگ جریان نداشته باشد.

 

 

از دست دادن اشتها

 

علاوه بر علائم دیگر، سگ مبتلا به ذات الریه به سادگی احساس خوبی ندارد، بنابراین اغلب زیاد غذا نمی خورد، اگر اصلاً غذا نمی خورد.

 

بی حالی/خستگی

 

از آنجایی که ریه ها نمی توانند در سگ مبتلا به ذات الریه به طور موثر کار کنند، اکسیژن به خوبی در سراسر بدن منتقل نمی شود.

این باعث می شود حیوان خانگی شما بی حال و بی حال رفتار کند و احساس خستگی کند.

 

 

علل پنومونی

 

ذات الریه می تواند در اثر تحریک، آسیب یا معمولاً عفونت ریه ایجاد شود. چند نمونه از این علل عبارتند از:

 

 

محرک های استنشاقی

 

اسپری های آئروسل، دود، آلاینده های هوا و سایر محرک های استنشاقی ممکن است باعث التهاب در ریه ها و در نتیجه ذات الریه شوند.

حیوانات خانگی که در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که صاحبانشان سیگار می‌کشند، مانند همتایان انسانی‌شان بیشتر در معرض مشکلات ریوی هستند.

 

 

آسپیراسیون

 

آسپیراسیون زمانی است که غذا یا مواد مایع یا جامد دیگر به طور تصادفی وارد ریه ها می شود.

این را می توان در سگی مشاهده کرد که استفراغ کرده است.

همچنین یک عارضه بالقوه مرتبط با بیهوشی است.

 

 

بیماری‌ها

 

بسیاری از بیماری‌ها می‌توانند سیستم ایمنی سگ را تحت تأثیر قرار دهند یا دستگاه تنفسی او را تحت تأثیر قرار دهند،

از جمله مگا مری، شکاف کام، فلج حنجره و غیره. این بیماری‌ها می‌توانند سگ را بیشتر در معرض ابتلا به عفونت باکتریایی در ریه‌ها قرار دهند که باعث ذات‌الریه می‌شود.

 

 

ویروس ها

 

 

عفونت های باکتریایی ثانویه و التهاب ناشی از عفونت های ویروسی مانند پاراآنفلوآنزا، آدنوویروس سگ نوع 2 و آنفولانزای سگ ممکن است در سگ رخ دهد و باعث ذات الریه شود.

این عفونت های ویروسی اغلب به راحتی از سگی به سگ دیگر منتقل می شوند.

 

باکتری ها

شایع ترین علت ذات الریه، باکتری هایی مانند اشریشیا کلی، سودوموناس آئروژینوزا، بوردتلا برونچیسپتیکا، استرپتوکوکوس زئواپیدمیکوس، پاستورلا مولتوسیدا، کلبسیلا پنومونیه و گونه های مختلف مایکوپلاسما که اغلب منجر به عفونت های قارچی می شوند، می شوند.

 

تروما

اگر آسیبی به قفسه سینه رخ دهد، سگ ممکن است در ریه ها دچار التهاب شود. ذات الریه می تواند در اثر برخورد با ماشین، افتادن از بالکن یا هر آسیب دیگری به قفسه سینه ایجاد شود.

 

 

تشخیص پنومونی در سگ ها

 

یک دامپزشک پس از اینکه مالک علائمی را که مشخصه ذات الریه است، مشاهده کرد، یک معاینه فیزیکی کامل روی سگ انجام می دهد.

دامپزشک همچنین ترشحات بینی، سرفه، دما و ریه های سگ را بررسی می کند.

در صورت مشکوک بودن به ذات الریه، پزشک آزمایش های تشخیصی بیشتری را انجام می دهد که شامل موارد زیر می شود:

 

اشعه ایکس از ریه ها وجود مایعات و التهاب را بررسی می کند.

برای بررسی وجود باکتری در ریه ها، لاواژ برونش (شستشوی حفره) انجام می شود.

نمونه ای از ترشحات بینی یا مایع ریه حاصل از لاواژ ممکن است برای کشت میکروبی یا سیتولوژی فرستاده شود تا ببیند چه نوع باکتری باعث ذات الریه می شود.

خون اغلب بررسی می شود تا ببینیم آیا افزایشی در تعداد گلبول های سفید وجود دارد که می تواند نشان دهنده عفونت سیستماتیک باشد.

 

 

رفتار

 

ذات الریه جدی است و می تواند زندگی سگ را تهدید کند، بنابراین معمولاً در بیمارستان دامپزشکی درمان می شود.

کارکنان تنفس سگ شما را کنترل می کنند و داروها و روش هایی را برای کمک به مدیریت بیماری تجویز می کنند.

در اینجا انواع درمان هایی وجود دارد که می توانید انتظار داشته باشید سگ شما برای پنومونی دریافت کند:

 

آنتی بیوتیک ها

ضد التهاب

ضد سرفه

پیش بینی کننده ها

برونکودیلاتورها

استروئیدها (به ندرت)

کوپاژ برای شکستن مخاط در داخل ریه ها

مرطوب کننده ها یا نبولایزرها می توانند مخاط را شل کنند،

جلسات ورزشی کوتاه ممکن است سگ را تشویق به سرفه کردن مخاط کند

مایعات IV ممکن است برای جلوگیری از کم آبی بدن و همچنین تجویز داروها مورد نیاز باشد.

ممکن است برای گردش اکسیژن بیشتر در بدن سگ، اکسیژن تکمیلی داده شود.

سگ های مبتلا به ذات الریه اغلب تمایلی به خوردن ندارند، اما تغذیه خوب در کمک به بهبودی آنها مهم است.

تکنیک هایی مانند گرم کردن غذا و ارائه غذاهای کنسرو شده یا بچه بدبو ممکن است برای ترغیب حیوان خانگی به خوردن استفاده شود.

همچنین داروهایی برای تحریک اشتهای آنها وجود دارد.

 

 

پیش آگهی برای سگ های مبتلا به پنومونی

 

سگی که به طور مناسب برای ذات الریه درمان می شود، معمولاً به طور کامل بهبود می یابد. با این حال، سگ شما ممکن است در آینده مستعد ابتلا به عود شود.

 

 

چگونه از پنومونی جلوگیری کنیم

 

بهترین راه برای جلوگیری از ابتلای سگ به ذات الریه باکتریایی یا ویروسی، واکسینه کردن آن برای این بیماری ها است.

اگرچه واکسن‌هایی برای شایع‌ترین علل ذات‌الریه در دسترس هستند،

اما توصیه می‌شود سگ‌ها را از مناطقی که ممکن است عفونت وجود داشته باشد دور نگه دارید.

مکان‌هایی که سگ‌ها در آن‌ها رفت و آمد می‌کنند، از جمله پارک‌های سگ، مهدکودک سگ‌ها، و مراکز شبانه‌روزی، همگی می‌توانند حاوی باکتری‌ها و ویروس‌هایی باشند که می‌توانند باعث ذات‌الریه شوند.

اگر سگی سرفه می کند یا علائم ذات الریه یا سایر بیماری های تنفسی را نشان می دهد، سگ های دیگر نیز باید از آن دور نگه داشته شوند.

 

اگر مواد محرک استنشاقی نگران کننده باشد، تمیز نگه داشتن هوای محل زندگی سگ می تواند احتمال ایجاد ذات الریه را کاهش دهد.

دستگاه های تصفیه هوا می توانند به تمیز نگه داشتن هوای خانه کمک کنند، صاحبان حیوانات خانگی هرگز در خانه یا در کنار حیوانات خانگی خود سیگار نکشند و باید از اسپری های آئروسل خودداری شود.

 

 

آیا ذات الریه برای حیوانات دیگر مسری است؟

 

ذات الریه ناشی از یک ویروس یا باکتری می تواند برای حیوانات دیگر (اما نه انسان) مسری باشد. 

ذات الریه ای که در اثر آسپیراسیون، یک عامل تحریک کننده یا ضربه ایجاد می شود و دارای التهاب است اما عفونت ندارد، مسری نیست.

با این حال، همیشه نگرانی برای ایجاد عفونت وجود دارد.

برای ایمن بودن، اگر سگی مبتلا به ذات الریه تشخیص داده شد، بهتر است آن را ایزوله و دور از حیوانات خانگی دیگر نگه دارید.

.

ترجمه مقاله

.

.

مگی پت آماده ارایه مشاوره به شماست

.

.

.

به اینستاگرام مگی پت سر بزنید تا اطلاعات بیشتری کسب کنید