فرمان های اصلی آموزش سگ

فرمان های اصلی آموزش سگ

در حین آموزش سگ خود، مهم است که وقت خود را برای آموزش برخی اقدامات سگ خود صرف کنید.

به اینها «نشانه» یا «فرمان» می گویند.

چندین دستور اساسی برای آموزش سگ وجود دارد که هر سگی باید بداند.

این نشانه ها می تواند به شما کمک کند سگ خود را تحت کنترل داشته باشید و به سگ شما حس ساختار و نظم بدهد.

آنها همچنین می توانند به شما در مدیریت انواع مشکلات رفتاری رایج کمک کنند.

در برخی موارد، یک کلمه دستوری به درستی ممکن است حتی جان سگ شما را نجات دهد.

نگاه کردن

یکی از مهمترین جنبه های تربیت سگ این است که مطمئن شوید توجه او به شما می ماند.

دستور نگاه کردن یا تماشای من را به سگ خود بیاموزید تا بتوانید همیشه سگتان را وادار کنید تا بدون توجه به عواملی که حواس‌تان را پرت می‌کنند، روی شما تمرکز کند.

استفاده از این نشانه هنگام آموزش دستورات دیگر به سگ شما بسیار مفید است.

فراخوان اضطراری

فراخوان اضطراری تضمین می کند که سگ شما در هر موقعیتی که با او تماس می گیرید می دود.

فقط در مواقع اضطراری استفاده می شود، مانند زمانی که سگ شما می خواهد جلوی ماشین در حال حرکت بدود.

گفتن بیا

برای اینکه سریعاً از حیاط به داخل بیاید یا برای نوازش کردن یا بازی کردن بیاید.

مطمئن شوید که فقط از سگ خود بخواهید برای چیزهای خوب به شما مراجعه کند.

به این ترتیب، آن را همیشه خوشحال خواهد شد به نشانه.

این کار را به طور مکرر در طول زندگی سگ خود تمرین کنید، و در صورت وجود، ستایش و رفتارهایتان را پاداش دهید.

گفتن با من بیا

این به این معنی است که سگ شما با آرامش همگام با شما راه می رود.

بند گشاد راه رفتن سگ شما را بسیار سرگرم کننده تر می کند و باعث می شود سگ خود را برای ورزش و اجتماعی سازی که نیاز دارد بیرون بیاورید.

شما می توانید از هر کلمه یا عبارتی برای معنی مشابه استفاده کنید.

چیزی را انتخاب کنید که به خاطر سپردن شما آسان باشد و به اندازه کافی ساده برای سگ شما قابل درک باشد.

گفتن رها کن

رها کنید این دستور اصلی آموزش سگ است که از آن استفاده می کنید تا به سگ خود بگویید چیزی را که در حال نزدیک شدن است بلند نکند.

بهترین استفاده از این نشانه زمانی است که چیزی را می بینید که ممکن است به سگ شما علاقه مند باشد،

اما سگ شما هنوز آن را نگرفته است.

اگر سگ شما قبل از اینکه بتوانید بگویید “آن را ترک کن” چیزی را برداشت،

فرمان رها کردن آن می تواند از آن در برابر بلع تصادفی چیزهای خطرناک محافظت کند.

گفتن بندازش

تربیت سگ برای انداختن آن به این معنی است که هر چیزی را که در دهانش می گیرد رها می کند.

مانند دستور ترک، رها کردن آن می تواند سگ شما را از خوردن هر چیزی که سمی است یا ممکن است باعث آسیب شود نجات دهد.

این دستور همچنین می تواند تا زمانی که برای گرفتن آن در اطراف هستید از جویدن دارایی شما جلوگیری کند.

این کار را به طور مکرر تمرین کنید، چیزی که از دهان سگ خود برداشته اید با چیزهای بسیار مفید، مانند یک اسباب بازی یا خوراکی های خوشمزه جایگزین کنید.

بشین

دستور نشستن معمولاً اولین دستوری است که مردم به سگ های خود آموزش می دهند.

خیلی ابتدایی به نظر می رسد، اما می تواند نقش مهمی در مدیریت رفتارهای ناخواسته داشته باشد.

به عنوان مثال، یک سگ نمی تواند همزمان بنشیند و بپرد.

با آموزش نشستن سگ خود، کار لازم برای جلوگیری از پریدن او را آغاز کرده اید.

همچنین، آموزش نشستن سگ می تواند به او کمک کند تا در صورت نیاز آرام شود.

وایستا

دستور اقامت در بسیاری از موقعیت ها مفید است.

اگر سگ شما می‌داند که چگونه می‌تواند در جریان بماند، می‌توانید رفتار او را به خوبی در عموم و خصوصی مدیریت کنید.

همچنین ممکن است به شما این امکان را بدهد که سگ خود را در شرایط خاصی که باید بی حرکت بماند، از بند رها کنید.