تشخیص و درمان پروستات سگ

تشخیص و درمان پروستات سگ

تشخیص و درمان پروستات سگ

 

 

برای خرید انواع نژاد سگ و گربه اصل و شجره دار و… با مگی پت تماس بگیرید

 

پروستاتیت می‌تواند سگ‌های نر را مانند انسان‌های نر تحت تاثیر قرار دهد و باعث عفونت ادراری، درد و مشکل در ادرار یا مدفوع شود.

این یک مشکل رایج نیست، اما در صورت عدم درمان می تواند جدی شود.

پروستاتیت همچنین ممکن است نشان دهنده وجود یک بیماری دیگر پروستات باشد که ارزیابی دامپزشکی را بیش از پیش مهم می کند.

 

 

پروستاتیت چیست؟

 

کلمه پروستاتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب غده پروستات، یک ساختار تولید مثلی که فقط در سگ‌های نر یافت می‌شود، استفاده می‌شود.

مثانه را در جایی که با مجرای ادرار ملاقات می کند احاطه می کند و مسئول تولید مایعات موجود در مایع منی است.

هنگامی که پروستات ملتهب می شود، می تواند بافت های اطراف را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به مشکلاتی در ادرار و مدفوع شود.

 

 

علائم پروستاتیت در سگ ها

 

سگ های مبتلا به پروستاتیت مزمن ممکن است هیچ نشانه ای از بیماری از خود نشان ندهند.

عفونت‌های مزمن مکرر دستگاه ادراری اغلب زمانی اتفاق می‌افتند که سگ مبتلا به پروستاتیت مزمن باشد و این ممکن است تنها علامتی باشد که دامپزشک را به تشخیص سوق می‌دهد.

 

علائم

 

عفونت های مکرر دستگاه ادراری

خون در ادرار

درد شکم

کمر درد

سفت راه رفتن در اندام های عقب

تب

بی حالی یا افسردگی

از دست دادن اشتها

زور زدن برای ادرار کردن

زور زدن برای اجابت مزاج

مدفوع هایی با شکل نازک و روبان مانند

پروستاتیت حاد به طور معمول باعث بی حالی، درد و تب می شود.

این امری است که سگ مبتلا به پروستاتیت همزمان دچار عفونت مجاری ادراری می شود.

پروستاتیت حاد ممکن است منجر به کم آبی بدن، سپتی سمی (عفونت جریان خون) و شوک شود.

اینها شرایط جدی و بالقوه کشنده هستند.

عفونت های دستگاه ادراری اغلب همراه با پروستاتیت باکتریایی رخ می دهد.

این به این دلیل است که مایع پروستات به داخل مثانه می ریزد و عفونت پروستات را به دستگاه ادراری گسترش می دهد.

سگ های مبتلا به پروستاتیت باکتریایی نیز ممکن است دچار آبسه پروستات شوند.

پاره شدن آبسه می تواند منجر به پریتونیت (التهاب پوشش داخلی حفره شکم) شود، یک وضعیت خطرناک که می تواند منجر به مرگ شود.

 

پروستاتیت ممکن است باعث بزرگ شدن پروستات شود که منجر به مشکل در ادرار کردن یا اجابت مزاج می شود.

این بزرگ شدن همچنین می تواند باعث درد شود و بر راه رفتن سگ در عقب تأثیر بگذارد.

 

 

علل پروستاتیت

 

پروستاتیت ممکن است در هر سگ نر رخ دهد، اما در سگ های عقیم نشده بسیار شایع تر از سگ های عقیم شده است.

به نظر نمی رسد که نژاد سگ عاملی در خطر پروستاتیت باشد.

بیشتر سگ هایی که به پروستاتیت مبتلا می شوند میانسال یا مسن تر هستند.

 

 

شایع ترین علل عبارتند از:

 

 

باکتری ها

هیپرپلازی خوش خیم پروستات

کیست پروستات یا پارا پروستات

سرطان پروستات

پروستاتیت عموماً باکتریایی است.

پروستاتیت باکتریایی به دو شکل مختلف دیده می شود.

البته پروستاتیت حاد یک عفونت ناگهانی در پروستات است که باعث می شود سگ بیمار شود.

پروستاتیت مزمن یک عفونت طولانی مدت پروستات است که تشخیص داده نمی شود.

پروستاتیت حاد ممکن است منجر به پروستاتیت مزمن شود.

 

در نهایت پروستاتیت باکتریایی زمانی رخ می دهد که پروستات با باکتری عفونی شود.

این باکتری ممکن است از مثانه، قسمت دیگری از بدن، خون یا یک زخم خارجی منشاء بگیرد.

سگ هایی با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر بیشتری هستند.

پروستاتیت گاهی اوقات به صورت ثانویه به بیماری دیگری رخ می دهد.

بسیاری از موارد پروستاتیت مزمن ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات است.

BPH یک بیماری مرتبط با هورمون است که معمولاً در سگ های نر عقیم نشده رخ می دهد.

 

پروستاتیت ممکن است همراه با کیست های پروستات یا پاراپروستاتیک و همچنین سرطان پروستات رخ دهد.

 

 

تشخیص پروستاتیت در سگ

 

دامپزشک شما با بحث در مورد سابقه پزشکی سگ شما و انجام معاینه فیزیکی شروع می کند.

دامپزشک شما پروستات را در طول معاینه رکتوم لمس می کند.

التهاب پروستات ممکن است در هنگام لمس از طریق رکتوم احساس شود.

 

سپس دامپزشک شما آزمایش ادرار و کشت ادرار را برای بررسی عفونت انجام می دهد.

ممکن است آزمایش‌های آزمایشگاهی اضافی برای ارزیابی عملکرد اندام‌ها و تعداد سلول‌های خونی توصیه شود.

دامپزشک همچنین ممکن است تصویربرداری تشخیصی مانند اشعه ایکس یا سونوگرافی را برای تجسم پروستات توصیه کند.

 

در برخی موارد، دامپزشک ممکن است بخواهد مایع پروستات را جمع آوری کند تا برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستد.

 

 

رفتار

 

پروستاتیت باکتریایی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد.

سگ های مبتلا به پروستاتیت حاد معمولاً برای جلوگیری از کم آبی بدن به بستری شدن با مایعات داخل وریدی نیاز دارند.

سگ های بستری در بیمارستان با آنتی بیوتیک درمان می شوند و در صورت بروز سپسیس یا سایر عوارض به دقت تحت نظر هستند.

 

البته سگ های مبتلا به پروستاتیت مزمن با آنتی بیوتیک ها نیز درمان می شوند.

با این حال، در صورت وجود هیپرپلازی خوش خیم پروستات، آنتی بیوتیک ها به تنهایی موثر نیستند.

 

اخته کردن یا عقیم کردن، درمان ایده آل برای BPH است.

برخی از مالکان ترجیح می دهند سگ های خود را عقیم نکنند (اغلب سگ هایی که برای پرورش یا حلقه نمایش در نظر گرفته می شوند).

در این موارد می توان دارویی به نام فیناستراید برای کنترل تغییرات هورمونی مربوط به BPH تجویز کرد.

 

در صورت کشف کیست پروستات یا پاراپروستات ممکن است جراحی لازم باشد.

 

سرطان پروستات اغلب با دارویی به نام پیروکسیکام درمان می شود.

 

 

پیش آگهی برای سگ های مبتلا به پروستاتیت

 

با درمان سریع، بیشتر موارد پروستاتیت را می توان به سرعت از بین برد.

در موارد التهاب مزمن، عقیم سازی معمولاً وضعیت سگ را بهبود می بخشد.

سرطان پروستات به دلیل ماهیت جدی تر بیماری، پیش آگهی محافظت شده تری دارد.

 

 

چگونه از پروستاتیت در سگ ها جلوگیری کنیم

 

پروستاتیت در سگ های عقیم شده غیر معمول است، بنابراین بهترین راه برای جلوگیری از پروستاتیت عقیم کردن سگ نر است.

تشخیص زودهنگام پروستاتیت می تواند از عوارض جلوگیری کند،

بنابراین اگر متوجه شدید که چیزی درست نیست، سگ خود را نزد دامپزشک ببرید.

دامپزشک شما همچنین ممکن است بتواند تغییرات پروستات را در یک معاینه معمول رکتوم تشخیص دهد.

حتما سگ خود را برای بازدیدهای توصیه شده سلامتی که شامل معاینه رکتوم است، نزد دامپزشک ببرید.

.

ترجمه مقاله

.

.

مگی پت آماده ارایه مشاوره به شماست

.

.

.

به اینستاگرام مگی پت سر بزنید تا اطلاعات بیشتری کسب کنید