آیا خرگوش ها حیوانات خانگی خوبی برای کودکان هستند؟
آیا خرگوش ها حیوانات خانگی خوبی برای کودکان هستند؟
خرگوش-عقیم
برای خرید خرگوش غول پیکر (جاینت – گوشتی) با مجموعه مگی پت تماس بگیرید.
چرا خرگوش ها حیوان خانگی خوبی برای کودکان نیستند؟
در حالی که یک نوجوان مسئولیت پذیر احتمالا می تواند از یک خرگوش مراقبت کند، انتظار از یک کودک کوچکتر مسئولیت زیادی است.
خرگوش ها کار زیادی دارند.
جعبه های زباله آنها باید هر روز تمیز شوند (و شما باید آنها را آموزش دهید)، و سیستم گوارش حساس آنها به این معنی است که آنها به یک رژیم غذایی بسیار خاص و ثابت نیاز دارند.
با خرگوش ها نباید مانند یک اسباب بازی کودک رفتار کرد که به راحتی می توان آن را فراموش کرد.
خرگوش ها دوست ندارند در آغوش گرفته شوند
خرگوش ها نیز حیواناتی نوازشگر نیستند. آنها حیوانات شکاری هستند، به این معنی که خرگوش ها با فرار سریع و پنهان شدن از شکارچیان بزرگ زنده مانده اند، بنابراین آنها خورده نمی شوند.
در حالی که خرگوش‌های اهلی برای دوست‌تر بودن نسبت به اجداد وحشی خود پرورش داده شده‌اند، اما هنوز هم این غریزه را دارند که در صورت احساس خطر فرار کنند و پنهان شوند.
این بدان معنی است که خرگوش ها دوست دارند همیشه پاهای خود را روی زمین بگذارند.
اگر آنها در بازداشت باشند، دیگر نمی توانند فرار کنند و احساس امنیت نمی کنند.
آنها ممکن است برای خارج شدن از چنگال کودک تلاش کنند و به طور بالقوه در این فرآیند به آنها آسیب برساند.
دفعه بعد که کودکی برای برداشتن خرگوش می رود، به یاد می آورد و فرار می کند یا به شدت می زند.
اگر کودک زبان بدن خرگوش را درک نکند، به راحتی می تواند با خراشیدن یا گاز گرفتن توسط خرگوش آسیب ببیند.
کودکان خردسال ممکن است با کودک به جای یک موجود زنده مانند یک اسباب بازی عروسکی محبوب رفتار کنند.
خرگوش ها ساختار استخوانی ظریفی دارند و به راحتی توسط کودکی که آنها را به شدت فشار می دهد
یا به روشی نامناسب بلند می کند آسیب می بینند.
خرگوش ها هضم حساسی دارند
خرگوش ها سیستم گوارشی بسیار حساسی دارند و به راحتی می توانند از رژیم غذایی نامناسب یا ناسازگار رنج ببرند.
آنها نیاز دارند که منبع ثابت و نامحدودی از یونجه تیموتی و سبزیجات برگدار تازه روزانه داشته باشند.
گلوله های زیاد یا شیرینی های شیرین می تواند باعث چاق شدن خرگوش شود و عوارض سلامتی زیادی داشته باشد.
یا بدتر از آن، اگر کودکی روزی غذا دادن به خرگوش را فراموش کند، ممکن است در یک بازه زمانی 24 ساعته یک اشتباه کشنده باشد.
سلامت خرگوش به عملکرد مداوم دستگاه گوارش آنها بستگی دارد.
آنها باید در طول روز نوش جان کنند.
اگر آنها غذا نخورند، دستگاه گوارش آنها متوقف می شود و ممکن است وارد استاز دستگاه گوارش شوند.
اگر به موقع به دامپزشکی اورژانسی منتقل نشوند، احتمالاً کشنده خواهد بود.
تشخیص اینکه خرگوش ها چه زمانی بیمار هستند دشوار است
از آنجایی که خرگوش ها حیوانات شکاری هستند، هنگامی که بیمار شوند علائم خود را پنهان می کنند.
این یک مکانیسم دفاعی است زیرا در طبیعت، شکارچی بیشتر به دنبال حیوانی می رود که نشانه های ضعف از خود نشان می دهد.
به عنوان مراقب خرگوش، این بدان معنی است که ما باید به عادات و زبان بدن خرگوش خود توجه زیادی داشته باشیم.
ما می خواهیم هر گونه علائم بیماری را زود تشخیص دهیم.
این تغییرات در رفتار خرگوش به قدری ظریف هستند که نمی‌توانید از کودکی انتظار داشته باشید که آنها را انتخاب کند.
کودک باید دائماً مراقب باشد که خرگوش چقدر غذا می خورد و مدفوع می کند و چقدر انرژی در روز دارد.
این مسئولیت بیش از حدی است که انتظار داشته باشیم کودکی آن را به عهده بگیرد.
خرگوش ها حرکات سریع و صداهای بلند را دوست ندارند
خرگوش ها همچنین می توانند بسیار ژولیده باشند.
آنها می ترسند و از صداهای بلند و حرکات سریع بیزارند. متأسفانه اغلب کودکان منبع بسیاری از این صداها هستند.
بسیاری از کودکان به طور طبیعی بسیار پر سر و صدا و فعال هستند.
این کودکان معمولاً برای مالکیت خرگوش مناسب نیستند.
رفتار طبیعی کودک آنها می تواند منبع بزرگی از اضطراب و استرس در خرگوش باشد.
خرگوش ها به فضا و توجه زیادی نیاز دارند
خرگوش ها همچنین به فضا و زمان زیادی برای ورزش نیاز دارند.
آنها حیوانات قفسی نیستند که ما به آن باور داشته باشیم.
خرگوش هایی که تمام روز را در قفس رها می کنند خسته و افسرده می شوند.
آنها در مدت زمان کوتاهی که به آنها اجازه ورزش داده می شود مخرب تر می شوند یا بیمار و استرس می شوند.
گزینه بهتر: خرگوش ها به عنوان حیوانات خانگی خانوادگی
به عنوان یک بزرگسال در خانواده، باید مسئولیت اصلی هر خرگوش خانواده را بر عهده بگیرید.
این بدان معناست که وقتی یک خرگوش را به خانه می آورید، باید مایل باشید که از خرگوش برای تمام طول عمر او مراقبت کنید، که ممکن است به 10 سال یا بیشتر برسد.
در روزهایی که به صورت داوطلبانه در پناهگاه حیوانات کار می‌کردم، تعدادی خرگوش را می‌بینم که در وضعیت بدی به سر می‌برند، زیرا به کودکی داده شده‌اند و به درستی از آنها مراقبت نشده‌اند.
آنها اغلب دارای خزهای کثیف و مات شده در سراسر ته خود هستند زیرا قفس ها هرگز تمیز نمی شوند.
خرگوش ها مجبور شدند در کثیفی بنشینند و در اثر شرایط ناپاک دچار جوش ادرار و بثورات پوستی شدند و ماهیچه های آنها اغلب به دلیل ورزش نکردن توسعه نیافته است.